Kurt Masur


Kurt Masur był znanym niemieckim dyrygentem, który swą karierę artystyczną rozpoczął w drugiej połowie XX wieku.

Urodził się 18 lipca 1927 roku w Brzegu, a zmarł 19 grudnia 2015 roku w Greenwich.

Jego wpływ na świat muzyczny był niezwykle znaczący, a jego interpretacje dzieł kompozytorów klasycznych cieszyły się szerokim uznaniem.

Życiorys

Kurt Masur przyszedł na świat w Brzegu, który wówczas był częścią Niemiec. Swoją muzyczną edukację rozpoczął w latach 1942–1944, studiując grę na fortepianie oraz wiolonczeli we Wrocławiu. Następnie kontynuował naukę w Lipsku, gdzie zgłębiał tajniki kompozycji oraz dyrygentury. Po zakończeniu studiów, obejmował wiele znaczących stanowisk, zyskując uznanie jako dyrygent w NRD. Przewodził m.in. Drezdeńskiej Orkiestrze Filharmonicznej oraz Gewandhausowi w Lipsku, gdzie został uhonorowany tytułem Honorowego Dyrygenta.

W 1991 roku Masur objął posadę dyrektora muzycznego prestiżowej Filharmonii Nowojorskiej, po Zubinie Mehcie. Jego kadencja w NYP była przedmiotem spekulacji dotyczących napięć z dyrektor zarządzającą, Deborah Bordą. Mimo że krytycy dostrzegali znaczący rozwój orkiestry pod jego przewodnictwem, umowa Masura nie została przedłużona w 2002 roku. W jednym z wywiadów telewizyjnych Masur przyznał, że „nie było jego życzeniem” opuszczać Norweską Orkiestrę Filharmoniczną. Po zakończeniu pracy w NYP otrzymał tytuł Dyrektora Muzycznego Emeritusa, stworzony specjalnie dla niego.

We wrześniu 2002 roku Masur rozpoczął pracę jako dyrektor muzyczny Orchestre National de France. Równocześnie w latach 2000–2007 kierował Londyńską Orkiestrą Filharmoniczną jako jej główny dyrygent. Szczególnie znany jest ze swoich interpretacji niemieckiej muzyki romantycznej, a jego pasjonujące interpretacje utworów Bacha, Mendelssohna-Bartholdy’ego, Brahmsa oraz Beethovena przyczyniły się do jego uznania w środowisku muzycznym. W 1982 roku został uhonorowany Nationalpreis der Deutschen Demokratischen Republik za swoje osiągnięcia w dziedzinie muzyki.

Kurt Masur był również aktywnie zaangażowany w działania opozycyjne w NRD. 9 października 1989 roku pełnił rolę mediatora podczas antyrządowych demonstracji w Lipsku, gdzie pomógł zażegnać konflikt, który mógł zakończyć się interwencją sił bezpieczeństwa, podobną do tragicznych wydarzeń na placu Tian’anmen. Dodatkowo, Masur był pomysłodawcą oraz sygnatariuszem odezwy domagającej się, aby władze powstrzymały się od używania przemocy w sytuacjach konfliktowych.

Od 1996 roku muzyk był honorowym obywatelem Brzegu, gdzie w 2005 roku otwarto Instytut Kurta Masura. W 1999 roku otrzymał tytuł doktora honoris causa Akademii Muzycznej im. Karola Lipińskiego we Wrocławiu. Natomiast 17 maja 2007 roku, artysta został również uhonorowany tytułem honorowego obywatela Wrocławia.

Życie prywatne

Kurt Masur przeżył trzy małżeństwa. Jego druga żona, z którą doczekał się córki, tragicznie zginęła w 1972 roku w wypadku drogowym. W wyniku tego zdarzenia sam dyrygent odniósł poważne obrażenia. Z trzecią żoną, Tomoko, miał syna, który również podążył śladami ojca i stał się dyrygentem.

W 2012 roku Masur ujawnił, że zmaga się z chorobą Parkinsona. Zmarł 19 grudnia 2015 roku. Ceremonia pogrzebowa miała miejsce 14 stycznia; jego prochy spoczęły w prestigiousznym miejscu w gaju na lipskim cmentarzu, który znajduje się w południowej części miasta.

Przypisy

  1. Civitate Wratislaviensi Donatus. Biuletyn Rady Miejskiej. [dostęp 26.12.2023 r.]
  2. Uroczystości pogrzebowe śp. Kurta Masura. [dostęp 14.01.2016 r.]
  3. Hundreds pay tribute to Masur, who led New York Philharmonic. [dostęp 14.01.2016 r.]
  4. Margalit Fox: Kurt Masur Dies at 88; Conductor Transformed New York Philharmonic. nytimes.com, 19.12.2015 r. [dostęp 20.12.2015 r.]
  5. a b c d e f Kurt Masur nie żyje. Wybitny niemiecki dyrygent miał 88 lat. fakty.interia.pl, 19.12.2015 r. [dostęp 19.12.2015 r.]
  6. Kevin Shihoten: Ken Masur Named Resident Conductor of San Antonio Symphony. [w:] Playbill Arts [on-line]. 18.07.2007 r. [dostęp 24.07.2007 r.]
  7. Norman Lebrecht: Kurt Masur: The survivor’s tale. [w:] The Lebrecht Weekly [on-line]. La Scena Musicale, 11.07.2007 r. [dostęp 24.07.2007 r.]
  8. Greg Sandow, Kurt, We Hardly Knew Ye. „Wall Street Journal”, 05.06.2002 r. [dostęp 05.03.2007 r.]
  9. Kurt Masur interview with Charlie Rose, The Charlie Rose Show, Public Broadcasting System (PBS) (US TV network), 21.05.2002 r.
  10. Peter G. Davis, Soul Man. „New York Magazine”, 17.06.2002 r.
  11. John LewisJ.L. Gaddis John LewisJ.L., The Cold War: A New History, New York: Penguin Press, 2005 r.
  12. Frederick C. Taylor: The Berlin Wall: A World Divided, 1961-1989. HarperCollins, s. 411.

Oceń: Kurt Masur

Średnia ocena:4.53 Liczba ocen:20