Max Friedlaender

---

Życiorys

Max Friedlaender, wybitny muzykolog, rozpoczął swoją karierę artystyczną jako śpiewak w 1880 roku w Londynie. W okresie 1881-1883 rozwijał swoje umiejętności muzyczne, studiując śpiew u hiszpańskiego śpiewaka operowego oraz nauczyciela muzyki, Manuela Garcíi, w Londynie, a także u Juliusa Stockhausena we Frankfurcie. Obie te szkoły były znane z doskonałości w bel canto, co wpłynęło na jego dalszy rozwój jako artysty.

W 1883 roku Friedlaender przeniósł się do Berlina, gdzie jego kariera nabrała tempa. W 1894 roku, będąc uczniem Philippa Spitty, zdobył doktorat na Uniwersytecie w Rostocku na podstawie rozprawy dotyczącej życia i twórczości Franza Schuberta. Po ukończeniu studiów dołączył do Wydziału Muzyki Uniwersytetu Berlińskiego, gdzie zaczął wykładać muzykę. Jeszcze w tym samym roku uzyskał habilitację w dziedzinie muzykologii.

Wspierał rozwój badań nad niemieckimi pieśniami, zarówno tymi kompozytorów, jak i pieśniami ludowymi. Jego wieloletnie badania zaowocowały znaczącym dziełem – Deutsches Lied im 18. Jahrhundert, które opublikował w 1902 roku w formie trzytomowej. Jego wkład w muzykę został doceniony, gdy w 1903 roku został profesorem nadzwyczajnym, w 1908 roku otrzymał tytuł tajnego radcy rządu, a w 1918 roku wyróżniono go tytułem zwyczajnego profesora honorowego oraz stanowiskiem akademickiego dyrektora muzycznego na Uniwersytecie w Berlinie.

W 1911 roku Friedlaender podjął decyzję o wyjeździe do Stanów Zjednoczonych, gdzie w wykłady na Uniwersytecie Harvarda w Cambridge wzniósł swoją wiedzę na wyższy poziom, a uczelnia uhonorowała go tytułem honorowego doktora. Po powrocie skoncentrował się na archiwizacji niemieckich pieśni ludowych, co przyczyniło się do zachowania kulturowego dziedzictwa.

Jego prace obejmowały szeroki zakres, w tym publikacje popularnych antologii dzieł wybitnych kompozytorów, takich jak Robert Schumann, Feliks Mendelssohn, Carl Loewe oraz Ludwig van Beethoven. Jego opus magnum to dwutomowe studium pieśni niemieckiej z XVIII wieku, które stanowi istotny wkład w historię muzyki.

Max Friedlaender odszedł z tego świata 2 maja 1934 roku w Berlinie, a jego ciało spoczęło na cmentarzu Südwestkirchhof Stahnsdorf, pozostawiając po sobie trwałe ślady w dziedzinie muzykologii.

Publikacje

Max Friedlaender był wybitnym badaczem i znawcą muzyki, a jego wkład w dziedzinę publikacji muzycznych jest znaczący. Poniżej przedstawiamy zestawienie jego najważniejszych prac:

• 100 Deutsche Volkslieder,
• „Gluck’s Klopstocksche Oden” (1886),
• „Ein Hundert Deutsche Volkslieder” (1886),
• Beiträge zur Biographie Franz Schuberts (1887),
• „Beethoven’s Schottische Lieder” (1889),
• „Chorschule” (1891),
• „Wiegenlieder” (1894),
• „Gesänge von Beethoven” (1896),
• „Goethe’s Gedichte in der Musik” (1896),
• „Haydn’s Canons” (1899),
• „Beethoven’s Klavier-Rondo” (1900),
• Das deutsche Lied im 18. Jahrhundert, 2 tomy (1902).

Wszystkie te publikacje przyczyniły się do wzbogacenia wiedzy o muzyce i jej związkach z literaturą, ukazując jednocześnie niezwykłe umiejętności Friedlaendera jako badacza.

---

Oceń: Max Friedlaender

---