Otto Fruhner, urodzony 6 września 1893 roku w Brzegu, był postacią o istotnym znaczeniu w historii niemieckiego lotnictwa. Jego życie zakończyło się 19 czerwca 1965 roku w Villach, jednak pozostawił po sobie trwały ślad.
Fruhner służył jako Generalmajor w Luftwaffe i był uznawanym asem lotnictwa niemieckiego Luftstreitkräfte. W trakcie I wojny światowej odniósł 27 zwycięstw, co czyni go jednym z najbardziej utytułowanych pilotów tego okresu.
Życiorys
Otto Fruhner rozpoczął swoją sługę w niemieckim lotnictwie w listopadzie 1914 roku, poczynając od pełnienia roli mechanika w jednostce FFA 4. Następnie, po ukończeniu kursu pilotażu w 1915 roku, został przydzielony do Feldflieger-Abteilung 51, gdzie walczył na froncie wschodnim jako pilot, przechodząc do historii.
W jednostce, która w styczniu 1917 roku przyjęła nazwę FFA 20, Fruhner służył aż do lipca tego samego roku. Na jego prośbę w lipcu 1917 przeniesiono go do eskadry myśliwskiej Jasta 26, gdzie 3 września 1917 roku odniósł swoje pierwsze z 27 zwycięstw powietrznych. Tego samego dnia dokonał drugiego sukcesu, co szybko przykuło uwagę dowództwa.
3 czerwca 1918 roku otrzymał prestiżowe odznaczenie – Złoty Krzyż Zasługi, które jest najwyższym wyróżnieniem wojskowym dla żołnierzy i podoficerów. Dodatkowo udało mu się uzyskać awans na oficera oraz został przedstawiony do odznaczenia Pour le Mérite; jednak z powodu abdykacji cesarza, nie mógł go ostatecznie odebrać.
W dniu 20 września 1918 roku, po osiągnięciu 27 zwycięstwa powietrznego, w wyniku zderzenia samolotu, którym pilotował, z inny maszyną typu Camel, Fruhner odniósł rany. Mimo to, zdołał lądować używając spadochronu, co w tamtych czasach było niezwykłym osiągnięciem. Niestety, z powodu odniesionych ran nigdy nie powrócił do czynnej służby podczas I wojny światowej.
Po utworzeniu Luftwaffe w 1935 roku, Fruhner, pełniąc funkcję majora, rozpoczął swoją służbę w tej nowej formacji. Jego kariera uwieńczona była stanowiskiem komendanta szkoły lotniczej w Ludwigslust. Pomimo trudnych warunków wojennych, Fruhner pełnił rolę dowódcy szkół lotniczych aż do praktycznego końca konfliktu, co pozwoliło mu awansować do rangi generała.
W kwietniu 1945 roku, po zakończeniu działań wojennych, Fruhner dostał się do niewoli amerykańskiej i został zwolniony 2 kwietnia 1947 roku, co zamyka jedną z wielu rozdziałów jego burzliwej kariery wojskowej.
Odznaczenia
Otto Fruhner, w swojej karierze wojskowej, otrzymał kilka istotnych odznaczeń, które są świadectwem jego zasług.
- Krzyż Żelazny I Klasy,
- Krzyż Żelazny II Klasy,
- pruski Złoty Krzyż Zasługi Wojskowej – 3 czerwca 1918.
Oceń: Otto Fruhner